"Yazmadığınıza bakılırsa iyi olmalısınız. Bizler çoğunlukla iyi olduğumuz zaman susarız." diyor Kafka Milena'ya.

Bu yüzden galiba ben de hep bir şeyler ters gittiğinde konuşmak, daha fazla konuşmak istiyorum. Karşım da insan olmasa da oluyor. Bir de yazmak. Hiç yazamam, ama hiç. Hatta o kadar yazamam ki yazdığım şeyi ikinci kez okuduğumda kendimden de edebi zevkimden de soğurum. Ama yazmaktan daha iyi sakinleştirici var mı?