Immmh, hoş değil -1

Vücudumun çok keskin bir biyolojik saati var. Öyleki belli saatlerde hep aynı şeyi düşünüyorum. O vakitler arasındaki geçişlerde ise düşündüğüm şeyi tamamen unutuyorum. Kış uykusuna yatan ayıdan hiçbir farkım yok. Uyumayı ve yemek yemeyi bu biyolojik döngünün dışında tutuyorum tabi. (Oh Tanrım, bu iki eylemi çok seviyorum!) Düşüncelerim üzerine düşündüğüm kısma geri dönersek kendimi bu duruma kaptırmamı anlatacağım. Düşünme zamanlarında kendimi işime o kadar veriyorum ki etraftan gelen uyarı  ve uyarıcılara tepkisiz oluyorum. Bu kimi zaman soru soran bir insanken kimi zaman elime doğru hızlanan bir maket bıçağı oluyor ve tahmin edersiniz ki sonuçlar genelde can sıkıcı. Ha bir de şu var mesela bazen o düşünceden kurtulmaya çalışıp başka bir şeye odaklanmam gerekiyor; ama olmuyor. Çünkü ondan kurtulma çabası onunla ilgili düşünceleri kamçılıyor ve değiştiriyor. Böyle işte çirkin biraz. Siz siz olun kendinizi hiçbir şeye bu kadar kaptırmayın...